شور و امید در چشمانش موج می‌زند؛ با افتخار از انقلابی می‌گوید که یک سال است برای تحقق آن تلاش کرده است و مصرانه می‌گوید: «سعی می‌کنیم اشتباهات اساسی خودمان، مثل پیمان «کمپ دیوید»، را اصلاح کنیم.» «احمدرضا العاصی»، جوان انقلابی مصری که حرکت یک ساله‌ی خود را «انتفاضه» می‌نامد...
به گزارش برهان، یک سال از آغاز حرکت مردم مصر می‌گذردِ از 25 ژانویه که مردم در التحریر گردهم آمدند تا یازدهم فوریه که بالاخره مبارک، پس از سی سال، قدرت را واگذار کرد. حرکتی که به اعتقاد بسیاری از انقلابیون و تحلیلگران، حتی با آغاز به کار نخستین مجلس هم هنوز به نتیجه ی دلخواه نرسیده است و راه طویلی پیش رو دارد. در خصوص فراز و نشیب این حرکت، با «احمدرضا العاصی»، از اعضای حزب «همبستگی مصر» به گفت‌وگو نشستیم که آن را در ادامه می‌خوانید:
به عنوان یکی از جوانان انقلابی بفرمایید با گذشت یک سال از این حرکت روند آن را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اول این که دوست دارم این حرکت را انتفاضه بنامم چرا که انقلاب، سازمان، رهبر و برنامه دارد و تمامی مردم در آن مشارکت می‌کنند. البته در مورد این حرکت، باید بگویم که گرچه تمامی مردم مصر به طور کامل در آن مشارکت کردند و احزاب گوناگون از جمله اخوان المسلمین، چپ‌گراها و اسلام‌گراها در آن حضور داشتند اما از سازماندهی و رهبری واحدی برخوردار نیست.
اصلی‌ترین علت این انقلاب، خواست مردم برای حضور اسلام گرایان بود. پیروزی اخوان المسلمین در انتخابات سال 2005م. در مجلس، پاسخی به نظام سابق بود و نشان داد مردم به دنبال اسلامگرایی هستند در عین حال در واقع تأدیبی برای آمریکایی‌ها بود بدین معنا که آمریکایی‌ها با این پیروزی اخوان المسلمین متوجه شدند که مسلمانان در مصر تا چه حدی قدرت دارند.
عوامل اقتصادی را می‌توان از دیگر عوامل اساسی انقلاب مصر دانست. ملت مصر در رنج بسیار بودند و طبقه‌ی متوسط مصر در حال نابود شدن بود. در کشور مصر یک طبقه‌ی غنی و یک طبقه‌ی متوسط وجود داشت که طبقه‌ی غنی یک درصدی، 99 درصد ثروت مصر را در اختیار خود داشتند. این مسأله باعث رنجش مردم مصر بود و هر شخص عادی مجبور بود بیش از حد توان خود کار کند تا بتواند درآمد کافی برای هزینه‌های زندگی خود کسب نماید.
در مصر، فقر شدید بیداد می‌کرد. از جمله شعارهای مردم هم در این انقلاب، زندگی، آزادی و عدالت اجتماعی بود. درست است که مردم در فقر شدید به سر می‌بردند اما این انقلاب را نمی‌توان انقلاب گرسنگان نامید زیرا اکثر مردم از طبقه‌ی متوسط بودند. من خودم از طبقه‌ی متوسط جامعه می‌باشم اما وظیفه‌ی شرعی خود دانستم که در این انقلاب شرکت کنم. ما آرزو داشتیم که روزی فساد پایان یابد. فساد، مثل رشوه خواری، در جامعه بسیار رواج یافته بود. این فساد فراگیر که همه‌ی افراد از کوچک و بزرگ، شرکت‌ها، وزرا و ... را در بر می‌گرفت، از عوامل اساسی دیگر این انقلاب بود. متأسفانه این فساد هنوز از بین نرفته است، اما امیدواریم که در آینده به خواست خدا کم‌تر شود.
بعد از یک سال، تا چه حد اهداف این انقلاب محقق شده است؟
شعار اساسی و هدف اساسی مردم مصر در خواسته‌ها و شعارهایشان سقوط نظام بوده است. درست است که رأس نظام سقوط کرده اما بدنه‌ی نظام هم‌چنان مانند سابق پا برجاست. خانواده، اطرافیان و پیروان مبارک هم‌چنان در حکومت دست دارند، در مراحل چهار گانه‌ی کابینه وزرای مبارک هنوز حضور دارند و بیش از نیمی از وزرای زمان مبارک، کابینه را تشکیل می‌دهند. نخست وزیر کنونی هم نخست وزیر زمان مبارک است. بدون شک اهدافی هم وجود دارد که در این انتفاضه محقق شده است، مانند: «آزادی‌های فردی»، اگر این آزادی فردی نبود، بنده نمی‌توانستم اکنون در این نشست حضور داشته باشم و فرصت گفت‌وگو به ما داده نمی‌شد در حالی که هم اکنون این فرصت را پیدا کرده‌ایم و بیان آرا و گفت‌وگو به صورت آزاد برای همه امکان پذیر شده است و این از آثار و نتایج این حرکت است.
در گذشته، تبلیغات و رسانه‌ها در دست مبارک و دولت او بود اما هم اکنون این طور نیست و آن‌ها هم آزادی‌هایی پیدا کرده‌اند. در گذشته سازمان امنیت مصر در دست آمریکا و صهیونیست‌ها بود. وقتی سفارت رژیم صهیونیستی اشغال شد، اسراری به دست آمد که نشان می‌داد سازمان امنیت مصر در اختیار این کشورها قرار داشته است و به آن‌ها خدمت می‌کرده است. در جریان اشغال سفارت اسراییل، ابزار و وسایل شکنجه‌ی ناشناخته‌ای به دست آمد که از ماهیت حکومت مصر حکایت می‌کرد. (الحمدالله) ملت مصر، مسلمان هستند و در اکثر مواقع اسلام را انتخاب کرده و خواستار هویت اسلامی هستند و آزادی‌های سیاسی و حزبی و اختیارات و آزادی‌های فردی را می‌توانیم از آثار انقلاب بدانیم.
به نظر شما، چه نوع نظام سیاسی در مصر تشکیل می‌شود؟
احزاب مختلفی در مصر حضور دارند؛ از جمله چپ‌گراها، لیبرال‌ها و ... البته اکثریت، محافظه کار و مسلمان هستند. هدف ما یک حکومت اسلامی بر طبق شریعت اسلامی است. اما در ارتباط با مسایل خارجی، سعی خواهیم نمود اشتباهات اساسی خودمان را اصلاح خواهیم کرد. به نظر بنده اولین و مهم‌ترین مسأله در این خصوص، لغو پیمان «کمپ دیوید» در مجلس مصر است. هر مصری، چه مسلمان، چه مسیحی و چه چپ‌گرا، این پیمان را مایه‌ی ننگ خود می‌داند و بر ما واجب است برادران مسلمان خود را یاری کنیم و سکوت هر مصری در خصوص نوار غزه و برادرانمان در این نوار مرزی، گناه و خیانت است چرا که ناراحتی و رنج آن‌ها، رنج ماست.
البته وحدت ملت‌های عرب و ملت‌های مسلمان باید شکل بگیرد و ما خواهان این مسأله هستیم. ما امیدواریم که در آینده، حکومت اسلامی زیر پرچم واحد «لااله‌الا‌الله و محمد رسول الله» شکل بگیرد و خطوط موهوم تفرقه و اختلاف‌های قومی از بین برود. البته این به معنای نادیده گرفتن اقلیت‌های مذهبی دیگر چون مسیحیت نیست بلکه برعکس با تشکیل حکومت اسلامی آن‌ها به بیش‌ترین آزادی و عزت دست خواهند یافت. دلیل این مدعا وجود حکومت‌هایی اسلامی مانند ایران است که در آن پیروان سایر ادیان با آرامش زندگی می‌کنند. اما در مصر سابق این طور نبود و حکومت سعی می‌کرد به تفرقه‌ی میان ادیان دامن بزند اما در حکومت جدید تمامی ادیان و گروه‌ها با نهایت احترام و آزادی در کنار یک‌دیگر زندگی خواهند کرد.
با توجه به سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران راجع به لزوم تشکیل امت واحد اسلامی، چگونه می‌توان آن را محقق کرد؟ چه موانعی در سر راه این مسأله وجود دارد؟
ملت‌های عربی و از جمله مصر، دوره‌‌های مختلفی را سپری کرده‌اند. به عنوان مثال زمانی در مصر چپ‌گراها به قدرت رسیدند. رییس جمهور آن زمان مصر یعنی «جمال عبدالناصر» که بنده برای او احترام خاصی قائلم به جای تکیه بر اسلام، بر عربیت تأکید می‌کرد و با اخوان المسلمین برخورد می‌نمود و احزاب را منحل می‌کرد اما در نهایت تمامی این اقدام‌ها به شکست، انجامید. اما در صدر اسلام و در زمان خلفای راشدین، همه‌ی افراد جامعه و همه‌ی توابع حتی کفار، یهود و مسیحیان در زیر یک پرچم واحد زندگی می‌کردند و ما هم باید این مسأله را دوباره زنده کنیم. از جمله موانع رسیدن به این هدف و تشکیل امت واحد اسلامی، جهل و بی‌اطلاعی است که رژیم سابق مصر از آن سوء استفاده می‌کرد.
اما هم اکنون همه‌ی ملت مصر آگاه و هوشیار هستند و همه با وجود رسانه‌هایی که اکنون در سطح جامعه در اختیار دارند، مانند اینترنت، تلفن و ... در جریان امور قرار می‌گیرند. ما اسلام را برگزیدیم و «ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم» و مردم انقلابی مصر اراده‌ی هر کاری را خواهند داشت.
لبخندهای خــاکی
گروه فرهنگی بین الحرمین